ഇത്തിള്‍ കണ്ണികള്‍
അവന്‍ പേര്‍ത്തും
പേര്‍ത്തും ആലോചിച്ചു.എന്തെ മനുഷ്യര്‍ ഇങ്ങനെ...?വാങ്ങിയ പൈസ ചോതിച്ചതിനല്ലേ
ഇക്കണ്ട പുകില്‍ അയാള്‍ ഉണ്ടാക്കിയത്....?അവസാനം ഒരു ഡയലോഗും....ഇപ്പൊ എന്‍റെ
കയ്യില്‍ ഇല്ല....ഒണ്ടാകുമ്പോ തരാം....വാങ്ങുന്ന സമയത്ത് ഈ മുഖമല്ലായിരുന്നല്ലോ...എന്താ
ചിരി...എന്താ വിനയം...സംസാരിച്ച് തുടങ്ങിയപ്പോഴേ കണ്ണ് നിറഞ്ഞ് കൊച്ചു പിള്ളാരെ
പോലെ നിന്ന് മോങ്ങിയ ആളാ....ദേ....ഏതോ ഭീകരനെ കയ്യില്‍ കിട്ടിയ പോലീസ് ഏമാന്മാരെ
പോലെ നിന്ന് കലി തുള്ളണത്‌. ഏഭ്യന്‍.....സ്വന്തവും ബന്ധവും നോക്കി സഹായിച്ച ഞാന്‍
വെറും പോഴന്‍....അല്ലാ പിന്നെ...വേറെ എന്തുന്നാ പറയാന്‍ പറ്റിയത്...?
ഓരോന്നാലോചിച്ച്
റൂമിന്‍റെ വാതില്‍ക്കല്‍ എത്തിയതറിഞ്ഞില്ല.ഇനി ആരോട് ചോതിക്കും...? വീട്ടില്‍
അത്യാവശ്യമായി പൈസ അയച്ചേ പറ്റുള്ളൂ.....അല്ലെങ്കില്‍ ആശുപത്രിക്കാര്‍ കയ്യൊഴിയും
അവള്‍ക്ക് ഓപറേഷന്‍ നടക്കില്ല...വേദന കൊണ്ട് പുളയുന്ന അവളുടെ ആ ശബ്ദം എനിക്കറിയാന്‍
സാധിച്ചു...കൂടെ മോന്‍റെ വര്‍ണ്ണനയും കൂടെയായപ്പോള്‍ പൂര്‍ത്തിയായി.അവള്‍ പണ്ടേ
അങ്ങിനെയാ...ഒന്നും പറയില്ല...ഞാന്‍ വിഷമിക്കുമോ എന്ന പേടി....എനിക്കോ അവള്‍
വിഷമിക്കുമോ എന്ന പേടി....
അവസാനം എന്തായി....ദേ
അവള്‍ വേദന കൊണ്ട് തളര്‍ന്ന് ആശുപത്രിയിലും അതില്‍ മനം നൊന്ത് ഞാന്‍ ഈ
മരുഭൂമിയിലും....ആരാ എന്നെ ഒന്ന് സഹായിക്കുക....?.കാലു തെന്നി ഒന്ന് വീണതാ എന്ന്
പറഞ്ഞിരുന്നു...കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല എന്നും പറഞ്ഞു...ആരും കണ്ടില്ലാത്രെ..അതാ അവളുടെ
ആശ്വാസം....പക്ഷെ അത് ഇത്രടം എത്തിക്കും എന്ന് അവളോ ഞാനോ നിരീച്ചതുമില്ല.എന്‍റെ
എല്ലാമെല്ലാമായ എന്‍റെ സഹധര്‍മിണി....പാവം എന്‍റെ മീനു...മീനാക്ഷി എന്നപേര്‍ അവള്‍ക്ക്
ഇട്ടവരെ ഒക്കെ ആദ്യ നാളുകളില്‍ ഞാന്‍ അവള്‍ മാത്രം കേള്‍ക്കെ വഴക്ക്
പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്...മീനാക്ഷി, മീനിന്‍റെ പോലുള്ള കണ്ണുള്ളവള്‍. പക്ഷെ അവള്‍ക്കോ
മത്തങ്ങാ കണ്ണാ...എന്താ വലിപ്പം... എന്താ ഭംഗി....അത് കണ്ടല്ലേ അവളെ മതി എന്ന ഒറ്റ
നില്‍പ്പില്‍ ഈ കല്യാണം തന്നെ നടന്നത്....ഏട്ടാ...എന്നോ ഏയ്‌...എന്നോ ഒക്കെയാ
എന്നെ വിളിച്ചിരുന്നത്...അത് ദാസേട്ടാ എന്നായത് മോനെ പ്രസവിച്ച് കിടക്കുംബോഴാണെന്ന്
തോന്നുന്നു..അടുത്ത ബെഡിലെ പ്രായം ചെന്നവര്‍ കെട്ട്യോനെ അങ്ങിനെ വിളിച്ചൂന്നും
പറഞ്ഞാ ഇങ്ങനെ ആക്കിയെ..അസൂയ തന്നെ...ആദ്യമായി അങ്ങിനെ വിളിച്ചപ്പോ ഞാന്‍ തെക്കും
പറക്കും നോക്കിയത് കണ്ട് അവള്‍ നാണിച്ച് എന്നെ കൈ കാട്ടി അടുത്തേക്ക്
വിളിച്ചു...എന്നിട്ട് പറയുവാ നിങ്ങളെ തന്നെയാ വിളിച്ചേ എന്ന്....ഹോ ഭാഗ്യം ചീത്ത
വിളിക്കാഞ്ഞത്....കാരണം പ്രസവ വേദന വന്നപ്പോള്‍ ആശുപത്രിയിലേക്ക് കൊണ്ടന്ന എന്നെ
വിളിക്കാത്ത വാക്കുകള്‍ ഇല്ല..വണ്ടിക്കാരന്‍ ഇരുന്ന്‍
ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..അയാക്കും കിട്ടി....കരച്ചിലിനിടയില്‍ ചീത്ത. അപ്പോഴ എനിക്ക്
സമധാനമായെ...ഒരാള്‍ കൂട്ടുണ്ടല്ലോ....
പ്രാരാബ്ദം രണ്ടാളെയും വേര്‍ പിരിച്ചു.
എങ്കിലും അവള്‍ക്ക് കൂട്ടിനായി മൂന്ന്‍ മക്കള്‍
ഉണ്ടല്ലോ...പക്ഷെ..പക്ഷെ...എനിക്കോ..?..അവളെ കാണാതെ ഇരിപ്പുറക്കില്ലാത്ത ഞാന്‍
വേദനയോടെ പടിയിറങ്ങുമ്പോള്‍ വാതില്‍ പടിക്ക് പിന്നില്‍ നിന്നും കേട്ട തേങ്ങല്‍
അവളുടെതാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാന്‍ എനിക്ക് അധികം സമയം വേണ്ടല്ലോ...തിരിഞ്ഞ് നിന്ന
എന്നെ കാര്‍ന്നോന്മാര്‍ എല്ലാം കൂടെ ഉന്തി തള്ളി വണ്ടിയില്‍ കേറ്റി
വിട്ടു.വിമാനത്താവളത്തില്‍ നിന്നും വിളിച്ചപ്പോള്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവള്‍
പറഞ്ഞു...പോയ്‌ വരൂ..ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കും....എന്ന്..ആ സമയത്തുള്ള അവളുടെ
ശബ്ദത്തില്‍ ഉള്ള വിഷാദ ഭാവം അറിയാന്‍ എനിക്കായി..അറിയാതെ ഞാന്‍
വിതുമ്പിയോ....പിന്നെ പറഞ്ഞു...വിളിക്കാം ആഴ്ചയില്‍ ഒരിക്കല്‍
എങ്കിലും...കത്തിടാം...ദിനവും....നീ എനിക്കെഴുതില്ലേ...?
ഉം.....എന്ന ആ
മൂളലില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു....കരച്ചിലിന്‍റെ ച്ഛായ...മൂക്ക് ചീറ്റുന്ന ശബ്ദവും
കേട്ടു.അങ്ങിനെ വന്ന എനിക്ക് എത്ര നാള്‍ കഴിഞ്ഞാണ് ഒന്ന് വിളിക്കാന്‍
പറ്റിയത്...അപ്പോഴേ അവളുടെ സന്തോഷവും സങ്കടവും ചേര്‍ന്നുള്ള ഒച്ച ഇന്നും ഓര്‍ക്കുന്നു.
എന്‍റെ
മീനൂട്ടി...എന്നെ ഒന്ന് വിളിക്കെടീ...അവള്‍ നാണിച്ചുവോ ആരൊക്കെയോ അടുത്തുണ്ടെന്ന്
ഉറപ്പാണ്..അത് കൊണ്ട് ശബ്ദം താഴ്ത്തി അവള്‍ വിളിച്ചു....ദാസേട്ടാ....മീനൂട്ടീ ന്ന്
വിളിക്കുമ്പോ അവളുടെ നാണം കാണേണ്ടത് തന്നെയാ...പാവം അവളാ എല്ല് പൊട്ടി
കിടക്കുന്നത്...കാലിന്‍റെ ആണെങ്കില്‍ സമാധാനം...ഇത് അരയിലെ എല്ലല്ലേ...വേഗന്ന്
നേരെയാക്കിയില്ലെങ്കില്‍ ശരിയാവില്ല...സ്റ്റീല്‍ പ്ലേറ്റ് പിടിപ്പിക്കണം എന്നാ
പറഞ്ഞത്....ഓരോ മാസവും കിട്ടുന്ന ദിര്‍ഹംസ് കടം തീര്‍ത്തു ബാക്കിയുള്ളത് അങ്ങിനെ
തന്നെ വീട്ടില്‍ അയക്കാറാണ്..പതിവ്...അപ്പോഴാണ്‌ അമ്മയുടെ ബന്ധു വേലേം കൂലീം
ഇല്ലാതെ നടക്കുവാണ് വിസ ഏതെങ്കിലും കിട്ടുമെങ്കില്‍ നോക്കി അയാളെ ഇങ്ങടെതിക്കാന്‍
കല്പ്പനയായത്...അമ്മേടെ വാക്കല്ലേ....അവന്‍ അങ്ങട് വന്നിട്ട് നിന്നോടുള്ള കടം തീര്‍ത്തോളാം
എന്ന വാക്കാല്‍ ഉള്ള എഗ്രിമെന്റും..രണ്ടു മൂന്ന്‍ പേര്‍ സഹായിച്ചത് കൊണ്ട് വിസ
കിട്ടി...നാല് മാസം കൊണ്ട് അവരോടുള്ള കടം തീര്‍ത്തു.വിസയില്‍ ആളും വന്നു...പിന്നെ മുറിയില്‍
കൊണ്ടന്നത്‌ മുതല്‍ തീറ്റക്കും കുറവില്ല..ഉറക്കത്തിനും കുറവില്ല....അവസാനം
ഒരിടത്ത് ജോലിക്ക് കൊണ്ടാക്കി..അവിടന്ന് രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ തിരികെ റൂമില്‍
വന്നു കിടന്നുറങ്ങുന്നു.ചോതിച്ചപ്പോള്‍ പറയുവാ അയാള്‍ ശരിയല്ലെന്ന്..എന്നാ ശരി
അയാളുടെ അടുത്ത് പോയി ചോതിച്ചപ്പോള്‍ പറയുവാ ഇവിടെ ഉറങ്ങാന്‍ വരുന്നയാള്‍ക്ക് ഞാന്‍
ശമ്പളം കൊടുക്കേണ്ടതുണ്ടോ എന്ന്...അങ്ങിനെ ഏഴു മാസം എല്ലാരുടെയും
വായിലിരിക്കുന്നത് മുഴുക്കെ കേള്‍പ്പിച്ച ശേഷം ഒരു ജോലി തരപ്പെടുത്തി കൊടുത്തു.
കുറെ ദൂരെ ആയതിനാല്‍ പിന്നെ വന്നില്ല...മാത്രവുമല്ല..എന്നെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍
ശമ്പളവും കിട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു...കൂടെ കിമ്പളവും..എന്നിട്ടും എന്‍റെ കാശു
വന്നില്ല...ചോതിക്കുമ്പോള്‍ ഒരേ ഉത്തരം..അടുത്ത മാസം നോക്കാം..ഇപ്പൊ ഇത്തിരി
ടൈറ്റില..
അതും കേട്ട്
തിരികെ പോരാനെ എനിക്കാവുമായിരുന്നുള്ളൂ..കാരണം അമ്മ പറഞ്ഞു വിട്ട
ആളല്ലേ..ബന്ധുവും...മുഖം കറുത്ത് എങ്ങനാ സംസാരിക്കുക...?അതാണെങ്കില്‍
പരിചയവുമില്ല.....നാല് കൊല്ലം കഴിഞ്ഞു...രണ്ടു പ്രാവശ്യം നാട്ടിലും പോയി
വന്നു..എന്നിട്ടും അയാളുടെ പല്ലവിയില്‍ മാറ്റമില്ല....ഇപ്പൊ...അത്യാവശ്യ സമയത്ത്
ഇങ്ങനെയുമായി...ഇനി ആരാ ദൈവമേ സഹായിക്കുക...അറിയാതെ കണ്ണുകള്‍
നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.റോഡ്‌ തീര്‍ന്നതോ അടുത്ത റോട്ടില്‍ കയറിയതോ ഒന്നും ഞാന്‍
അറിഞ്ഞില്ല....പിറകില്‍ ഏതോ വണ്ടി സഡന്‍ ബ്രേക്ക് ഇട്ട് നിര്‍ത്തുന്ന ശബ്ദം
കേട്ടാണ് തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയത്...ദാ ഒരു അറബി കലിതുള്ളി വണ്ടിയില്‍ നിന്നും
ഇറങ്ങുന്നു....അടിക്കാനുള്ള വരവാണോ..അതെ.....പക്ഷേ അയാള്‍ പെട്ടന്ന് നിന്നു...ശേഷം
സാവധാനം അരികിലേക്ക് വന്ന് ചോതിച്ചു...എഷ്ഫീക്ക്...?...ഇന്ത തെബി മൌത്ത് അല്‍ഹീന്‍...?(എന്താ
...?നിനക്ക് ഇപ്പോ ചാകണോ?) ഞാന്‍ എന്ത് പറയുമെന്നരിയാതെ പരുങ്ങി.അയാള്‍ വീണ്ടും
ചോതിച്ചു...ഇന്ത ഹിന്ദി?...( നീ ഇന്ത്യന്‍ ആണോ?)..എസ്....ഐ ആം ഇന്ത്യന്‍...ഞാന്‍
വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു....
സൊ വൈ ആര്‍ യു
ഓണ്‍ റോഡ്‌...? ഇഫ്‌ സം വന്‍ എല്‍സ് ഹിറ്റ്‌ യു...അയാള്‍ പറഞ്ഞു....
സോറി സര്‍ ഐ
ഡിട്ന്റ്റ് സീ ....ഞാന്‍ അരികിലേക്ക് നീങ്ങി നടക്കാന്‍ ഭാവിച്ചു...
അയാള്‍
തടഞ്ഞുനിര്‍‍ത്തി ചോതിച്ചു: വാട്ട് ഈസ്‌ ദി പ്രോബ്ലം...?യു ആര്‍ സൊ അപ്സറ്റ്....?
കരഞ്ഞുകൊണ്ട്‌
ഞാന്‍ അറിയാവുന്ന രീതിയില്‍ പറഞ്ഞു....അയാള്‍ ഒന്നും
മിണ്ടാതെ....വണ്ടിക്കരികിലേക്ക് നടന്നു....ശേഷം അതില്‍ കയറി വാതിലടച്ചു....ജനല്‍
ചില്ല് താഴ്ത്തി അയാള്‍ എന്നെ വിളിച്ചു...താ’ല്‍....(ഇവിടെ വരൂ)....
അടുത്ത് ചെന്ന
എനിക്ക് അയാള്‍ ഒരു കാര്‍ഡ് തന്നു....എതസല്‍ നീ....ബുക്കറ...ഓ...കാള്‍ മി
ടുമാറോ...ഓക്കേ....?
പിറ്റേ ദിവസം
വിളിച്ചപ്പോള്‍ അയാള്‍ പറഞ്ഞു തന്ന വഴികളിലൂടെ പറഞ്ഞ സ്ഥലത്ത് ചെന്നു.ഒരു വലിയ ഓഫീസ്...കുറെ
ജോലിക്കാര്‍ എന്തോ ആപത്ത് വന്ന പോലെ പാഞ്ഞ് നടക്കുന്നു.രേസിപ്ഷനില്‍ കണ്ട
ഫിലിപൈനിയോടു കാര്യം പറഞ്ഞു..അവള്‍ എന്നെ സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി ..അതും
പുച്ഛത്തോടെ....പിന്നെ വെളിയില്‍ നില്‍ക്കാന്‍ പറഞ്ഞു....ശേഷം ആരെയോ ഫോണില്‍
വിളിച്ചു..പുറത്തിറങ്ങിയ എന്നെ അവള്‍ ഓടി വന്ന് അകത്തെക്കാനയിച്ചു...മുഖം വല്ലാതെ
വിളറിയിരുന്നു...പേടിയും....ഡോണ്‍’ട സെ ഐ സെന്‍റ്റ് യു ഔട്ട്‌...ഫ്രം
ഓഫിസ്..ഒക്കേ...?..അവള്‍ പറഞ്ഞു....
എനിക്ക് ഒന്നും
മനസ്സിലായില്ല....അവള്‍ കാട്ടിയ വഴിയിലൂടെ നടക്കുമ്പോള്‍ അവിടെയുള്ളവര്‍ ഏതോ
അത്ഭുത ജീവിയെ കാണുന്ന പോലെ എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു....അകലെയായി കണ്ട ഒരു
മുറിയുടെ വാതിലില്‍ അവള്‍ മുട്ടി പിന്നെ സാവധാനം തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറിയതിലും
വേഗം പുറത്ത് വന്നു..എന്നെ ആനയിച്ചു...അകത്ത് കുറെ അറബികള്‍ ഇരിപ്പുണ്ട്..അവര്‍
എന്നെ നോക്കി എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട്....വേഗന്ന് തന്നെ അയാള്‍ ഇന്നലെ കണ്ട
മനുഷ്യന്‍ എഴുന്നേറ്റ് വന്ന് എന്‍റെ കൈ പിടിച്ച് അകത്തെ മുറിയിലേക്ക്
നടന്നു.പിന്നെ ആരെയോ ഫോണില്‍ക്കൂടി പറയുന്ന കേട്ടു...താ’ല്‍..(ഇവിടെ വരൂ)....
രണ്ട് മിനിറ്റ്
ആയില്ല ഒരു മലയാളി അവിടേക്ക് കടന്നു വന്നു. അയാളോട് അറബി എന്തോ പറഞ്ഞ് അപ്പുറത്തെ
മുറിയിലേക്ക് പോയി....
അയാള്‍
അത്ഭുതത്തോടെ എന്നെ നോക്കി ..ശേഷം അടുത്ത് വന്നു..ഇങ്ങടെ പേരെന്താ....?
കൃഷ്ണദാസന്‍....ഞാന്‍
പറഞ്ഞു...
ഞാന്‍ കാദര്‍....അറബീന്റെ
ഒരു പീ എ ആണ്,,....ഇങ്ങേളെങ്ങനാ പരിചയം...?
ഞാന്‍ കാര്യം
പറഞ്ഞു...
അയാള്‍ എല്ലാം
ശാന്തമായി കേട്ടു....പിന്നെ എന്‍റെ ഐഡീ വാങ്ങി കോപ്പിയെടുത്തു..ഇങ്ങളെ ഇങ്ങട്
എടുക്കാന്‍ പോകുവാ...ആരാ ഇയാള്‍ എന്നറിയ്യോ..ഇവിടത്തെ ഒരു മന്ത്രിയാ...അദേഹം
ആരോടും ഒന്നും ചോതികില്ല...മാത്രല്ല...ആരോടും അധികം മിണ്ടാറുമില്ല..പിന്നെ എങ്ങനാ
പഹയാ ഇങ്ങളെ പരിചയപ്പെട്ടെ...?... അയാള്‍ പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി....
എന്‍റെ ഉള്ള
ജീവന്‍ പോയി..തളര്‍ന്നിരുന്നു...അത് കണ്ട കാദര്‍ ബായ് പോയി വെള്ളം കൊണ്ട്
തന്നു.....ഒറ്റ വലിക്ക് അത് കുടിച്ചു...പിന്നെ അറിയാതെ ചോതിച്ചു...ഇങ്ങേര്‍ എന്നെ
എന്ത് ചെയ്യാന്‍ പോകുവാ....?
അതോ അദ്ദേഹം
പറഞ്ഞു....ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല...നോക്കട്ടെ...ഞാന്‍ സംസാരിക്കാം....ശേഷം ബായ്
അപ്പുറത്തെ മുറിയിലേക്ക് പോയി...
അര മണിക്കൂര്‍
കഴിഞ്ഞ് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവിടേക്ക് കടന്നുവന്നു.
ഇങ്ങള്‍ക്ക്
ഭാഗ്യം ഇണ്ട് ട്ടാ...പഹയാ....ഇനി പറഞ്ഞേ...ഏതു പഠിച്ചു..?
M A..ഞാന്‍
പറഞ്ഞു...ഗാന്ധി യുനിവേര്‍സിറ്റി സെര്‍ട്ടിഫികറ്റ് ഉണ്ട്..കമ്പനി വാങ്ങി
വച്ചിരിക്കുവാ...പിന്നീട് പഠിക്കാന്‍ സാധിച്ചില്ല..വീട്ടിലെ പ്രാരാബ്ദം തന്നെ
കാരണം...
ഏതാ വിഷയം...?
കൊമേര്‍സ്
...തന്നെ....
അപ്പോ ഇജ്ജ്
രക്ഷപ്പെട്ടല്ലോ....പിന്നെ...ഇജ്ജെങ്ങനാ ഇവിടെ ഇങ്ങനെ....?
കിട്ടിയത്
ഇതാണ്....കമ്പനിയിലെ ഫോര്‍മാന്‍ ആയി...അവിടെ നാല് വര്‍ഷമായി....മിക്ക കാര്യങ്ങളും
ഞാന്‍ ചെയ്തുകൊടുക്കും..എല്ലാര്‍ക്കും കാര്യാ...പക്ഷേ ശമ്പളം മാത്രം
തികയില്ല..പരാതിയുമില്ലാ ട്ടോ....കാദര്‍ ബായ് വീണ്ടും അപ്പുറത്തേക്ക് പോയി...
കുറച്ചു സമയം
കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ പരിചിതമായ ശബ്ദങ്ങള്‍....ആരെന്നറിയാന്‍ അധികം സമയമെടുത്തില്ല...എന്‍റെ
സ്പോന്‍സര്‍ കൂടെ പീ ആര്‍ ഓയും..തന്നേ...എന്തോ നടക്കുന്നത് മനസ്സിലായില്ല....കാദര്‍
ബായ് പിന്നെയും വന്നു...അറബിയും ഉണ്ടായിരുന്നു...അദേഹത്തിന് പിന്നില്‍ സ്പോന്‍സര്‍പിന്നെ
പീ ആര്‍ ഓ..ഞാന്‍ അറിയാതെ എഴുന്നേറ്റു..
അദ്ദേഹം എന്നെ
അവിടെ ഇരിക്കാന്‍ ആങ്ഗ്യം കാട്ടി എങ്കിലും കാലുകള്‍ മടങ്ങുന്നില്ലായിരുന്നു.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു...ഇന്ത മിന്‍ അല്യോം ഇശ്തകള്‍ എന്തി മഫ്ഹൂം...? (നീ ഇനി എന്‍റെ
കൂടെയാണ് ജോലി..മനസ്സിലായോ?)...അത് കാദര്‍ ബായ് തര്‍ജുമ ചെയ്ത് തന്നു. ഞാന്‍ അവരെ
നോക്കി...പഴയ സ്പോന്‍സര്‍ എന്‍റെ പാസ്പോര്‍ട്ടും സെര്‍ട്ടിഫികറ്റ്, ബാക്കി ശമ്പളം,
എന്നിങ്ങനെ അന്ന് വരെയുള്ള കണക്ക് തീര്‍ത്തു...കൂടെ എന്‍റെ മുറിയിലുണ്ടായിരുന്ന
സാധനങ്ങള്‍ കൊണ്ടന്ന വണ്ടി വെളിയിലുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞു.അവര്‍ നടന്നകന്നു....
എന്താ ദൈവമേ
സംഭവിക്കുന്നത്....ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ വാ പൊളിച്ച എന്നെ മുഹമ്മദ്‌ സാഹിബ്‌
കെട്ടിപ്പിടിച്ച്.പിന്നെ പറഞ്ഞു.. കം തെബി എര്സല്‍ ഇലാ സൌജത്തക്..എര്സല്‍ ഇദാ മാ
കമ്മല്‍ ഫുലൂസക്ക് ഖുദ് മിന്‍ മുഹാസിബ്...മഫ്ഹൂം?(നീ ഭാര്യക്ക് എത്ര അയക്കാന്‍
പോകുന്നു..അയക്കുക..തികഞ്ഞില്ലെങ്കില്‍ അക്കൌണ്ട്സില്‍ നിന്ന് വാങ്ങിക്കോ..മനസ്സിലായോ)...അദ്ദേഹം
കാദര്‍ ബായിയെ നോക്കിയതെയുള്ളൂ...അതിനുള്ള അര്‍ഥം എനിക്ക് കിട്ടി....കണ്ണുകള്‍
നിറയുന്നുണ്ട്..പറയാന്‍ വാക്കുകള്‍ കിട്ടുന്നുമില്ല...കൈകള്‍ കൂപ്പി നിന്ന് ഞാന്‍
പിന്നെ സാഷ്ട്ടാങ്കം നമിക്കാം മുതിര്‍ന്ന എന്നെ നോക്കി അദ്ദേഹം ശബ്ദമുയര്‍ത്തി..കാദര്‍
ബായ് പറഞ്ഞു..അരുത്..കാലില്‍ വീഴുന്നത് അറബികള്‍ക്ക് ഇഷ്ട്ടല്ല...പഹയാ ഇജ്ജ് എന്നേം കൂടെ ചീത്ത
കേപ്പിക്കല്ലേ...പിന്നെ ഷേക്ക്‌ ഹാന്‍ഡ്‌ തന്ന് അകത്തേക്ക് പോയ കൂടെ അദ്ദേഹം
വിളിച്ചു...താ’ല്‍...(വരൂ)
ഞങ്ങള്‍ മൂവരും
മുറിക്ക് വെളിയില്‍ വന്നപ്പോള്‍ അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന എല്ലാരും എഴുന്നേറ്റ് നില്‍ക്കുന്നത്
ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു....
യാ ഹബായ്ബനാ
...ഹാദഹൂ മുഹാസിബ്ന ജദീദ്...ഇദാ ഫീ ഷെയ്...അല്ലിമ്നീ...കേല്ലിം ഹുവ.....മഫ്ഹൂം..?
(എന്‍റെ
പ്രിയപ്പെട്ടവരേ...ഇതാണ് എന്‍റെ പുതിയ കണക്കപ്പിള്ള...നിങ്ങള്‍ക്ക് എന്തെങ്കിലും
പറയുവാനുണ്ടെങ്കില്‍ ഇവനോട് പറയുക...മനസ്സിലായോ?)
എല്ലാരും
സന്തോഷത്തോടെ വന്ന് എനിക്ക് ഹസ്തദാനം ചെയ്ത് മാറി നിന്നു.അവസാനം കൈ തന്നത് കാദര്‍
ബായ് ആയിരുന്നു...ഞാന്‍ അറിയാതെ ആ കയ്യില്‍ മുറുകെ പിടിച്ചു.അയാള്‍ എന്നെയും
കൂട്ടി പോകാന്‍ തിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ പുറകില്‍ നിന്നും വീണ്ടും വിളി വന്നു..ഖല്ലി ഹുവ
റോഹ് ഇലാ ബിലാദ്..യ’മല് അമലിയ...വാ ഈജി ബാദെയിന്‍..തള്ള താദ്കിറ അല്യോം...ശൂഫ്‌
...ഖുറൂജ് ബ’ദ(അവന്‍ നാട്ടില്‍
പോയ്ക്കൊള്ളട്ടെ...ഓപറേഷന്‍ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് വരാന്‍ പറയൂ..ഇന്നെക്കുള്ള
ടിക്കെറ്റ് എടുക്കണം..എക്സിറ്റിനുള്ള കാര്യവും നോക്കൂ)...
എല്ലാം വളരെ വേഗന്ന്
നടന്നു...ഇപ്പൊ ഞാന്‍ ഇവിടെ അവളുടെ അരികില്‍ നിലയ്ക്കാത്ത ആനന്ദ ബാഷ്പ്പവും ഒക്കേ
കണ്ടു....അവളെ പരിചരിക്കാന്‍ കിട്ടിയ ആ നല്ല ദിനങ്ങള്‍ എന്നെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ അവള്‍ക്ക്
സന്തോഷം നല്‍കുന്നു എന്നറിഞ്ഞ് എനിക്കും ആരോടൊക്കെയോ നന്ദി പറയാന്‍ വാക്കുകള്‍
ഇല്ലായിരുന്നു...ദൈവത്തോട് ഇരു കയ്യും കൂപ്പി നന്ദി പറഞ്ഞു....കൂടെ നേര്‍ച്ചകള്‍
വഴിപാടുകള്‍ എല്ലാം തീര്‍ത്തു...ഇനി മടക്കയാത്രയുടെ സമയമാകുന്നു...എങ്കിലും
സന്തോഷമുണ്ട്...വൃത്തിയായി വസ്ത്രം ധരിച്ച് കൃത്യ സമയത്ത് ജോലിയില്‍ കയറണം....സമയ
നിഷ്ഠയും...എല്ലാം പാലിച്ച് എന്നെ സഹായിച്ച ആ വ്യക്തിയോട് എന്‍റെ ആദരവ്
അറിയിക്കണം....
ആലോചിച്ച് സമയം
പോയതറിഞ്ഞില്ല...അവള്‍ ഉറക്കമുണരുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു...ഊന്നുവടിയുടെ സഹായത്തോടെ അവള്‍
കുറേശ്ശെ നടക്കാന്‍ തുടങ്ങിയല്ലോ...ഇനി അധികം താമസിക്കില്ല...അവള്‍ക്ക് അതിന്റെ
ആവശ്യം വരില്ല എന്ന് ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞത് ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു.നിങ്ങളുടെ സാമിപ്യമാണ്
അവര്‍ക്ക് ഏറെ ആശ്വാസമായത്...ഇത്ര വേഗന്ന് ആള്‍ എഴുന്നെല്‍ക്കുമെന്ന്
കരുതിയതല്ല...നിങ്ങള്‍ വന്നത് നന്നായി......
ഏതായാലും അങ്ങേര്‍ക്ക്
കൊടുക്കാന്‍ എന്താ ഞാന്‍ കരുതുക...ഒരു നല്ല മനുഷ്യന്‍.....പലരും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്
അറബികള്‍ ചീത്തയാണെന്ന്....അഹമ്ഭാവികള്‍ ആണെന്ന്....എനിക്കും അങ്ങിനെ അനുഭവങ്ങള്‍
ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്....എന്നാല്‍ എല്ലാം ഒരാള്‍ മൂലം മാറിയിരിക്കുന്നു....അതും
ചുരുങ്ങിയ സമയത്തിനുള്ളില്‍....
പാവം അവള്‍
ഉറങ്ങുകയാണ്..ശല്യം ചെയ്യാതെ ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റ് പോകാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകള്‍
ചെയ്യട്ടെ....നാളെ അതിരാവിലെ പോകേണ്ടതാണ്....വണ്ടിയും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്....ഇനി
അവളോടൊപ്പം അല്‍പ്പനേരം കിടക്കാം.....ഇനി എത്രനാള്‍ കാത്തിരിക്കണം...ഇത് പോലെ ഒരു
ദിനത്തിനായി....അരികില്‍ കിടന്ന എന്നെ അവള്‍ കെട്ടിപ്പിടിക്കുമ്പോള്‍ ഞാനറിഞ്ഞു
അവളുടെ വേദനയുടെ അളവ്....പാവം വേദനിക്കുന്നു എങ്കിലും കിന്നരിക്കാന്‍ വന്ന അവളുടെ
നെറുകയില്‍ ഒരു ചുംബനം നല്‍കി തല നെഞ്ചില്‍ വച്ച് കടത്താന്‍ നോക്കി വേദന കൊണ്ട്
അവള്‍ അറിയാതെ വിതുമ്പിയോ....പാവം...ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തില്ല...സാധാരണ ചെയ്യാറുള്ള പോലെ
.....ഹും.....അവളെ നേരെ കിടത്തി അവളോടോട്ടി കിടക്കുമ്പോള്‍ എനിക്ക് നടുവ്
വേദനിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു....എങ്കിലും അവളുടെ സാമിപ്യം..അതല്ലേ വേണ്ടത്....
